Dąb - Kaplica
Kaplica w Dębie:
Dziś nie wiadomo, czy przypadkowo, czy też celowo zaproszony (prawdopodobnie przez sołtysa F. Foryciarza) zjawił się w Dębie prezes polskiej Spółki Obuwia „Bata’ w Chełmku Pan Gebesam, który zainteresował się budową i obiecał pomoc w jej ukończeniu.
Ołtarz do kaplicy wykonał stolarz z Libiąża, P. Helbin. Obraz do głównego ołtarza, przedstawiający Matkę Boską z Lourdes namalował P. Szczepanik z Jaworzna. Po obu stronach ołtarza zawieszono zakupione uprzednio w Częstochowie obrazy Najświętszego Serca Pana Jezusa i Najświętszego Serca Matki Boskiej.
Na uroczystość poświęcenie kaplicy przybyli mieszkańcy sąsiednich miejscowości, a z macierzystej parafii przybyła procesja ze sztandarami. Podobna procesja nadeszła z sąsiedniej parafii z Jelenia, na czele z orkiestrą, obrazami i proboszczem ks. Piotrem Jurko. Przybyli również przedstawiciele gminy w Chełmku oraz delegaci głównego ofiarodawcy z Fabryki Obuwia „Bata” w Chełmku.
Jak obliczono w uroczystościach brało udział ponad 5000 ludzi, tak, że w Dębie zrobiło się ciasno. Kramarze, którzy rozłożyli swoje kramy po obu stronach ulicy handlowali do samego wieczora. Po południu odbyło się w świetlicy TSL spotkanie z przybyłymi gośćmi i mieszkańcami Dębu.
Sama data poświęcenie kaplicy w Dębie (1936 r.) jest niezbyt jasna, gdyż w zapisach parafialnych w Libiążu widnieje data 13 maja 1937 r. Natomiast w zapiskach P. Stanisława Porwita, który był jednym z organizatorów budowy jest podana data 13 maja 1936 r. Taką tez datę wpisano w akcie erekcyjny, wmurowanym po lewej stronie kaplicy. Niestety aktu tego nie znaleziono w czasie rozbiórki tej części muru. Za taką też datą opowiadają się żyjący jeszcze dzisiaj mieszkańcy Dębu, jak i pamiętający te czasy autor niniejszych wspomnień (Kazimierz Porwit). Powyższa data teoretycznie i faktycznie była możliwa. Skoro bowiem kaplica w 195 r. była wybudowana w stanie surowym, to jest zupełnie możliwe, że w ciągu zimy i wiosny 1936 r. przy tak intensywnej pomocy ze strony fabryki „Bata” mogło być możliwe oddanie jej do użytku w maju 1936 r.
Od chwili poświęcenia kaplicy odprawiane już były nabożeństwa majowe, czerwcowe i różańcowe. W większe uroczystości kościelne przywożono furmanką księdza z Libiąża.
W tym czasie mieszkańcy Dębu chodzili do kościoła w Jeleniu, dokąd można było w miarę swobodnie dojść. Jedynie w ważniejsze święta kościelne były odprawiane Msze Święte w Dębie przez księdza przywożonego z Libiąża drogą przez Chełmek.
Przyczyna takiego zbliżenia Dębian do kościoła w Jeleniu było jak się wydaje kilkuletnie uczęszczanie do kościoła w Jeleniu, a przede wszystkim osoba ks. Proboszcza Jana Sulińskiego który cyklami kazań o tematyce katechetycznej potrafił ująć słuchaczy i zachęcić do co tygodniowej obecności w kościele.
Ksiądz Józef Chojnowski zabrał się z miejsca do działania. W Krakowie szybko znalazł architektów do sporządzenie dokumentacji (inż. Stanisz i inż. Ścigalski).
W urzędach w Chrzanowie i Krakowie doprowadzono do umowy notarialnej między właścicielami gruntu, Państwem Anną i Stanisławem Radwańskimi. Umowę w imieniu parafii podpisał proboszcz parafii ks. Jan Rutana, który w tym czasie piastował już obowiązki proboszcza w Wieprzu k. Wadowic.
Wielkie znaczenie miało załatwione w tym czasie przez ks. Józefa Chojnowskiego pozostawienie tzw. „tacy” do dyspozycji rozbudowy kaplicy w Dębie.
Tymczasem dokumentacja budowlana , sporządzona przez architektów z Krakowa został ukończona i przekazana przez wykonawców do Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie. Dokumentacja ta była bardzo praktyczna i miała szanse na jej zatwierdzenie przez Urząd Wojewódzki w Krakowie. Poza wymianą dachu i wzmocnieniem murów kaplicy obejmowała przeniesienie drzwi na stronę północną wraz z nadbudową w formie przybudówki (kruchty) przy wejściu, na której miała być sala, którą w razie potrzeby można było użytkować jako salkę katechetyczną.
W ten sposób, po wielu trudnościach, zaburzeniach i łopotach remont kaplicy został wreszcie zakończony. Ze względu na sprzeciw władz nie udało się dokonać jakichkolwiek zmian zmierzających do jej powiększenia.
W tym tez czasie zamówione zostały roboty stolarskie. Równocześnie przystąpiono do krycia dachu blachą.
Rozbudowa kaplicy.
W związku z przeprowadzana gazyfikacją Dębu wykonano roboty związane z podłączeniem gazu do kaplicy i punktu katechetycznego.
W tym też roku, w marcu przybył z wizytacją duszpasterską do kaplicy ks. arcybiskup, kardynał Franciszek Macharski.
bibliografia
-
⇘ HISTORIA
-
⇘ MIASTO
-
⇘ DZIELNICE, OSIEDLA
Ostatnia aktualizacja : 31.12.2010