Długoszyn, Chropaczówka
Długoszyn, Chropaczówka, Srebrnik 
Rys historyczny, tożsamość, symbolika:
Długoszyn - nazwa pochodzi od imienia Długosz, czyli wysokiego człowieka. Czesław Kępiński podaje, że nazwa pochodzi od bartnika Długosza, który miał liczne barcie na pobliskich wzgórzach. Bartnicy chodzili na długich szczudłach i zwano ich długoszami a osadę bartników Długoszynem. Długoszyn - wieś tę wymieniają falsyfikaty staniąteckie datowane na lata 1242-43. Brak jest jednak potwierdzenia istnienia na terenie Długoszyna rozwiniętej osady. Może to oznaczać, że wieś ta powstała dopiero na początku XVI w., natomiast wcześniej był to tylko przysiółek Jaworzna lub Szczakowej. Podobnie jak większość obecnych terenów Jaworzna, Długoszyn w średniowieczu należał do klucza sławkowskiego. Długoszyn podobnie jak Luszowice otrzymał biskup Prandota od klasztoru w Staniątkach drogą zamiany. O kopalniach długoszyńskich słyszymy już w 1518 r., były one zatem istotnym czynnikiem, który zdecydował o lokacji wsi w 1519 r. Jeszcze w 1518 r. przywilej na wydobycie ołowiu w Długoszynie wydali wspólnie biskup Jan Konarski i starościna Jarocka. 8 listopada 1519 r. wojewoda lubelski Andrzej Tęczyński dokonał delimitacji. W wyniku podziału biskupowi krakowskiemu przypadła większa część wsi, obejmująca później 3 łany powierzchni, natomiast królowi pozostała ćwierć łana roli. Obaj mieli jednak najcenniejsze bogactwo tego terenu - kopalnie ołowiu. Długoszyn posiadał jednego sołtysa dla obu części. W latach 1518 i 1521 Jerzy Hegel, faktor firmy Fuggerów i Turzonów odebrał w imieniu firmy przywilej zezwalający na wydobycie ołowiu w Długoszynie. Kopalnie Długoszyńskie miały się stać niebawem częścią korporacji Ungarische Handel. W 1565 r. obserwujemy kolejne ożywienie prac górniczych na terenie Długoszyna. Jan Młoszowski i Walenty Minor otrzymują prawo do założenia na nowo kopalń galmanu. Złoża galmanu w Długoszynie nie należały jednak do zbyt bogatych, rychło niestety górnictwo to zamarło. Ożywiło się dopiero w latach 60-tych XVIII w. J.R. Knorr z Saksonii z pomocą nowoczesnego sprzętu rozpoczął wydobycie galmanu. Prace przerwano jednak z powodu wybuchu wojny. Z Byczyny wiodła droga "via transversa" przecinająca Jaworzno i dochodząca zapewne do Długoszyna. Długoszyn łączyły ze światem trzy drogi polne, z których najstarsza była tzw. Górna droga, odnotowana już w 1519 r. O pozostałych dwóch słyszymy dopiero w 1748 r. Pod Długoszynem krzyżowały się dwie główne drogi publiczne ponadlokalne. Pierwsza z Krakowa do Będzina, druga z Chrzanowa do Będzina. W XVI w. na Długoszynie był młyn i dom wjezdny, pracował we wsi smuklerz. Białą Przemszą spławiano drewno, gdzie już w 1570 roku poświadczone jest pobieranie cła. Długoszyn podobnie jak Dąbrowa nigdy nie posiadała wykształconego centrum. Źródła podają, że w 1743 roku w Długoszynie były 23 domy, a w niespełna 50 lat później 39 domostw. W latach 1815-1846 a więc w czasach Rzeczypospolitej Krakowskiej Długoszyn wraz z Jaworznem, Jeleniem, Byczyną, Długoszynem, Dąbrową i Szczakową tworzy gminę wiejską z siedzibą wójta w Jaworznie. Łączna liczba mieszkańców 3 718. Numer urzędowy gminy to XIX, w czasach Rzeczypospolitej Krakowskiej było 17 gmin wiejskich i 9 miejskich. Rok 1970 to początek duszpasterstwa w Długoszynie. Pierwszym duszpasterzem zamieszkującym był ks. Władysław Pilarczyk, który włożył wiele wysiłku, aby małą, ciasną kapliczkę przygotować do pełnienia roli domu Bożego. Kaplica została wybudowana przez tutejszych mieszkańców w roku 1919 lub 1929.Znamienny jest rok 1974, kiedy do Długoszyna przybywa krakowski kard. Karol Wojtyła. Powiedział wtedy: "To głębokie wzruszenie łączy się także z głębokim bólem, bo, myślę sobie tak: od iluż to lat, 12 czy 14, sami lepiej wiecie, wnosi biskup-kardynał, kuria metropolitalna sprawę w Długoszynie. Ja myślę, że gdybyście zabiegali o zbudowanie tutaj kina albo kawiarni, to by ten lokal dawno już tutaj stał (...) Potrzeba wam wielkiej wiary i wielkiego męstwa, ażeby w tej wspólnocie trwać". 11 kwietnia 1982 r., kiedy to po latach starań udało się utworzyć nową wspólnotę parafialną w Jaworznie-Długoszynie, nadając jej tytuł Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Pierwszym proboszczem mianowany został ks. Wiktor Byrdziak. W kwietniu 1982 r. poświęcono plac pod budowę nowego domu Bożego. Zaraz potem przystąpiono do prac budowlanych. W ciągu 8 lat wybudowano dolny kościół w stanie surowym oraz wyciągnięto mury górnego kościoła. W 1991 r. parafię na niespełna rok obejmuje ks. Jan Strona. W roku 1992 r. następuje reorganizacja Kościoła w Polsce. Jaworzno zostaje przyłączone do nowo powstałej diecezji sosnowieckiej. Dekretem pierwszego ordynariusza diecezji, bp. Adama Śmigielskiego SDB proboszczem w Długoszynie zostaje ks. Zbigniew Kozłowski, który służy parafii od lipca 1992 r. do kwietnia 2006 r. W tym czasie zachodzi wiele zmian zarówno w postępach budowy, jak i w życiu duchowym. Kościół zostaje zadaszony i otynkowany, zakupione zostają niezbędne sprzęty do sprawowania Liturgii. Msze św. i nabożeństwa sprawowane są w dolnym kościele, ponieważ górny pozostał w stanie surowym.
Chropaczówka - nazwa pochodzi od "szukać, kopać, chropać w ziemi". W XV wieku chropaczami nazywano kopaczy galeny. Miało tu mieszkać kilku takich kopaczy-chropaczy, którzy byli najemnikami bogatszych od siebie gwarków. Później chropaczami nazywano rolników, którzy się czegoś dochrapali, dorobili. Srebrnik - to dawna dzielnica Długoszyna, dziś okolice ul. Srebrnik. Dawniej na "Srebrniku" prażono i dulowano galenę. Niejaki Prażuch umiał oddzielać srebro od ołowiu i cyny. Od funkcji jaką spełniali kopacze, powstały przezwiska-nazwiska, jak Dul, Tracz, Smolik, Rudek, Byrczek, Srebrny, Bagniak.Charakterystyczne obiekty i miejsca:
► Kapliczka Chrystusa Ukrzyżowanego;
► Krzyż nad Długoszynem;
► Kapliczka Górnicza;
► Kaplica Św. Barbary;
► Kapliczka na wale św. Jana, ul. Widokowa;
► Skromna kapliczka przy ul. Myśliwskiej;
► Przydrożna kapliczka przy ul. Upadowa;
► Przystań kajakowa Jaworzno Długoszyn;
► Stary młyn;
► Dwie lipy drobnolistne w wieku ok. 100 lat, ul. Skalna;
► Rzeka Biała Przemsza , potok Kozi Bród;
► Długoszynek - na terenie Długoszyna w XVI w. powstał mały folwarczek. Takim folwarkom nadawano nazwy zdrobniałe od nazwy wsi;
► Doły, Dołki - miejsce gdzie spotyka się ślady po wykopach na terenie Długoszyna;
bibliografia
Edition II AD 2009-2013